gözlerimi kapattığıma bakmayın, orada olduğunuzu biliyorum
2010’dan bu yana yazdım bir şeyler. (öncesi de var gerçi ama şimdi 2010’a kadar gidebildim kendimce.)
yazdığım her yazıda karşımda biri-birileri- vardı.
karşımda kimse kalmadığından değil uzun zamandır yazmamam-yazamamam-
gözlerimi kapattım sadece.
ama gözelerimi kapattığıma bakmayın, orada olduğunuzu biliyorum.
*
sen mesela,
“ne çok benzer yönümüz var değil mi?”
hatırla mesela, “karanlıkta nüfus sayımı şöyle yapılır, yaşayanlar bir sigara yakar.” dediğimde sigaranı yakmak üzere olduğun zamanı hatırla.
*
sen,
en büyük kazancım, en derin kaybım.
“eğleniyorsak sorun yok” dediğimde uğradığın hayal kırıklığını hatırla.
çok hayal kırmadım ben(*) bundan belki de o anı unutamayışım.
*
sen,
en umutsuz olduğum anda elini uzatıp beni yukarı çeken sen.
ne çok şey öğrendim senden.
öğrendiğimde çok geç olmuştu belki ama “iyi ki”lerin başını çeken sen.
*
sen,
okumazsın, görmezsin bu yazıyı sen.
yine de Sen’siz olmaz bu yazı dediğim sen.
*
ve sen,
suskunluğumun sebebi sen.
suskunluğumun utancıma sebep olmasına sebep sen.
kırdığım en büyük hayal, sen.
*
karşımdasınız hepiniz, suskunluklarınız birbirine karışıyor.
sırayla susun,
anlamıyorum.
*
(yazının rezilliğin daniskası olduğunu ben de biliyorum.-edebi anlamda değil. anlarsınız ya.- ama görün işte gerçek ben’i.)
*
ben iyi bi’ adam olamadım.
2 comments
Aşk yok daha çocuk.Utanırsın bir daha seversen,üzülürsün,kırılır,dökülürsün. Bilmediğin gözlerin derinliğine düşmeyeceksin bir daha çocuk.Arta kalan ne varsa dokunmayacaksın çocuk.İçinde sevdalanıp sevdalanıp hüzün biriktirmeyeceksin çocuk.Sevmeyeceksin cocuk,ne sabah kalktığında ilk aklına düşen, nede yolda yürürken hiç aklından çıkmayan olmayacak çocuk.
Yalnızca büyümeyi düşleyeceksin çocuk, sevdanlanmayı hiç bilmeyeceksin,
kırık bir aşk hikayesini bilmeyeceksin çocuk.
Şiiri bırakacak bolcana makale okuyacaksın çocuk.
Gideceksin çocuk uzaklara ve dönemiyeceksin bu aşklara.
Geri döner isen yok burada çocuk yok sevdalar.
Umut nedir ne işe yarar bilmeyeceksin çocuk
sigarayı ciğerlerine kadar çekmeyeceksin çocuk.
Tuzağı sevda olan yollarda yürümeyeceksin çocuk.
Islak kalıcak kuruyamayacaksın çocuk.
Aç olucak yemek bulamayacaksın çocuk.
Sağ gözün hep hasret kalıcak,
bir yanın hep özlem kokacak çocuk.
Okyanusun ortasında çılgınlar gibi susayacaksın çocuk.
Kederlenmeyi bileceksinde bir türlü beceremiyeceksin çocuk,
yüreğinin o yanı pas tutucak çocuk, acı olucak sökülüp atılıcak çocuk.
Sen daha o mavi trene kırmızı atkınla binemeyeceksin çocuk.
Yol boyunda sevdana mektuplar yazamayacaksın çocuk.
Minik minik yazılarla dökemiyeceksin artık içini çocuk.
Dua ile muhabbet ile sevda ile değil hasret ile özlem ile gözyaşı ile bitireceksin son satırlarını çocuk.
Umut yaprakları toplamayacaksın çocuk, hüzün yaprakları biriktirip biriktirip solucaksın çocuk.
Ağaçlara sevda ile yaslanmayacaksın çocuk,
gözlerini kapatıp içine çektiğin havada o güzelliği bulmayacaksın çocuk.
Gözyaşı olacak çocuk ne varsa bugüne kadar getirdiğin .
Umutların gözyaşı olacak çocuk.
Seni anlatan yazılar aramayacaksın çocuk,
seni bir tek sen anlayacak çocuk.
Yazmakla bitmeyecek belki ama hafif tutucak unutuşlarını,
artık vaz ile geçmeyi yan yana yazıcaksın çocuk.
Yok çocuk yok martıları dinlemek yok..
İçin hiç susmayacak da sende dile gelip konuşamayacaksın, anlatamayacaksın çocuk.
Ve dahi; susacaksın çocuk…[Küçük bir kızın yıllardır takip ettiği bnymn’in yazdıklarında hep hüzün buldu ama iki türlü hüzün biri dibine kadar hüzün (yazdıkça geçmeyen)diğeri sadece hüzün (yazdıkça azalan ve dahi geçen) şimdi ise o küçük kız bnymn abisi gibi yazmayı seçti çünkü küçük yüreği erkenden büyümeye kalkmıştı.] Rahatsızlık vermiş isem efendim mazur görünüz küçüğünüzü. Kaleminize Bol mürekkep ile.