her neyse
– VI –
oluruna bırakarak geçmiyo hayat.
madem insanız,
madem düşünme yetimiz var,
madem bi kişiliğimiz var,
“oluruna bırakmak” da ne oluyor?
beni ilgilendiren hiç bi’ şey benim dışımda gelişmemeli.
bunu aldık bi kenara.
– VII –
büyümek göreceli bi kavram.
ilk bisikletini aldığında mı büyüdüm artık dersin?
ya da ilk kez bi kızın elini tuttuğunda mı?
yoksa ilk hokkalı dayağı yediğinde mi?
sakallarını kesmen gerektiğinde,
ya da şehir dışında okumaya gittiğinde mi?
herkes gittikten sonra, şehrin ışıklarına bakarken vay be(!) dediğinde mi yoksa?
bi anne için çocuğu hiç büyümez.
– VIII –
“-mış gibi yapmak” bu kadar normal olmamalı.
pollyannacılığın anlamı yok, ‘büyüdün‘ artık.
mutlu değilsin işte. öyleymiş gibi yapma.
– IX –
ne çöktün be bu kadar?!?
daha ne gördün de böyle oldun sen be!
önünde hayatının geriye kalan yarısı var,
ilk yarıda havlu atmak var mı öyle?
daha ‘çocuksun‘ sen.
haydi ver elini(!).
– X –
şimdi derin bi nefes al.
hayattasın işte.
yaşa.
1 comment
Hello, Neat post. There is an issue along with your website in web explorer, may check this IE nonetheless is the market chief and a good element of people will miss your great writing due to this problem.