karalama defteri silgiye ilgi duyar iken…

yazılarımda sık sık ‘büyümek’ üzerinde durmuşumdur..

ve hep büyüyorum demişimdir,

bu kavramı son işlediğimde (bkz; ‘artık’ inanamıyorum çocuk! )

büyüme evresini tamamlamak üzere…

yaşlanmaya başlaması an meselesi..

artık….

demiştim…

bu blogda bundan sonra büyüme evresini tamamlamak üzere olduğumu iddaa edersem bırakın okumayı benim yazılarımı..

yalan, büyük bi yalan..

o evrenin tamamlanması gibi bişey söz konusu değil,

son öğrendiğim bu, hayattan..

evet büyümeye devam ediyorum..

hayat bana daha neler öğretecek cidden merak ediyorum,

(zaten bu merak da olmasa hayatın çekici hiç bi yanı kalmamış olacak ya, neyse)…

***

çarptım, ama ağlamadım..

ağlamak; kayıp(!), çocuk bu şehirde…